Herhaling is fijn voor kinderen. Kinderen oefenen door herhalingen hun vaardigheden. Het zijn topsporters in de dop. Wanneer je beter wilt worden in een bepaalde vaardigheid, dan vergt dat oefenen, trainen en vooral veel herhalen. Laat kinderen hun eigen tempo bepalen. Het is fijn dat een kind op zijn eigen tempo zich nieuwe vaardigheden eigen mag maken. De wereld is al haastig genoeg. Ze kunnen nog lang genoeg mee in de snelle stroom van onze maatschappij. Probeer maar eens terug te gaan naar je eigen vroege herinnering. Wat was het fijn dat je iets zelf uit mocht zoeken en het zelf mocht oefenen, zonder de druk van iemand van buiten. Dat doet ook veel met je intrinsieke motivatie. Het mag vanuit jezelf komen. Hoe heerlijk?
Wanneer je in vrijheid ervaringen mag oefenen, brengt dat plezier met zich mee en dat zorgt weer dat je het vaker gaat doen, waardoor je er vaardiger in wordt. Het cirkeltje is weer rond…
Zo werkt het ook bij je kindje in zijn hoofd. Door alle ervaringen worden er een soort van “weggetjes en wegen” aangelegd in zijn hoofd. Het zijn eerst zandweggetjes, maar deze veranderen in een geasfalteerde weg, naar meer een soort autobaan. Dat kan alleen maar als er echt contact wordt gemaakt en er plezier bij komt kijken. Van belang is dat het vooral in het begin op een eenzelfde manier mag gebeuren. Probeer bij je kind, vooral bij je kleintje, de dingen steeds op dezelfde manier aan te bieden. Hanteer de schrijfrichting in je verzorg handelingen. Begin eerst bij zijn rechterhand, enz. Benoem wat je doet, raak het betreffende lichaamsdeel aan en wacht op de reactie van je kind. Doordat het op dezelfde manier gebeurt, wordt de weg van een zandweg langzaamaan een grote geasfalteerde weg. Wanneer bepaalde handelingen meer en meer zijn ingesleten bij je kind, dan kan er wel een keer een kleine wijziging of aanpassing komen, vaak geïnitieerd door je kind. Je kind voelt dan hiervoor ook de vrijheid en zijn eigen ruimte.
Zie dit hetzelfde als bij jezelf. Wanneer je van A naar B moet rijden, ga je eerst op zoek naar hoe je daar het beste naar toe kunt gaan of je maakt gebruik van een navigatiesysteem. Wanneer je deze weg heel vaak hebt gereden, dan weet je hoe je er kunt komen en dat biedt ook ruimte om eens een afslag te nemen om er iets aan toe te voegen. Je gaat letterlijk je blik verruimen. Maar het moet wel eerst vanuit een bekend en stabiel gevoel mogen ontstaan.
Rituelen zijn daarom ook prettig. Het is een soort navigatiesysteem voor je kind. Je kind weet waar die aan toe is en kan erop aansluiten. Als ouder blijft je wel de volwassene en dus de regie behouden. Het kan niet zo zijn, dat jouw kind zo’n omweg wil maken dat je niet meer goed van A naar B komt, maar er van alles bij meeneemt. Dan wordt het onoverzichtelijk. Behoudt de regie! Je kunt je kind dan een keus op detail aanbieden. Bijvoorbeeld: We gaan naar Delden, zullen we over Azelo rijden of over Bornerbroek? Ditzelfde kun je doen met het naar bed gaan. Het kind gaat naar bed, maar mag kiezen uit een blauwe of rode pyjama.
Geef je kind de ruimte om dingen te herhalen. Vaak zijn de handelingen, bewegingen enz. van je kind voor 90% bekend en wordt er 10% nieuw bij gevoegd. Zo maakt het kind zijn eigen leercirkel compleet en rond, tezamen met een mooi wegennetwerk in zijn hoofd.